بررسی اثرات هیپوگلیسمیک بومادران در موش های صحرایی سالم و دیابتی

چکیده مقدمه و هدف: دیابت شیرین سندرمی است که اولین مشخصه آن اختلال در متابولیسم گلوکز در بدن می باشد که در نتیجه نقص در ترشح انسولین، عملکرد انسولین یا هر دو می باشد و باعث اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، لیپید و پروتئین می شود. چندین گونه دارویی از جمله؛ سیر، شنبلیله، شاه توت،ریحان و گون با خواص هیپوگلیسمیک شناسایی شده اند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات هیپوگلیسمیک بوماداران در موش های صحرایی سالم و دیابتی شده به وسیله استرپتوزوسین می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه تجربی می باشد که در سال 1387 در دانشکده پزشکی یاسوج بر روی 48 سر موش نژاد ویستار انجام شده است. موش ها به دو گروه سالم و دیابتی شده با استرپتوزوسین تقسیم شدند. هر گروه به چهار گروه کنترل (دریافت کننده سرم فیزیولوژی) و گروههای دریافت کننده 100 ، 200 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره آبی ـ الکلی بومادران روزانه به مدت یک ماه تقسیم شدند و سطح گلوکز خون آن ها اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری تی و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: در پایان ماه کاهش معنی داری در سطح گلوکز خون در موش های دیابتی دریافت کننده 100 ،200 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره بومادران در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(001/0p<). همچنین کاهش معنی داری در سطح گلوکز خون موش های نرمال دریافت کننده300 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره بومادران مشاهده شد، اما اثر معنی داری بر میزان گلوکز خون سایر موش های نرمال مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره آبی ـ الکلی گیاه بومادران باعث کاهش میزان گلوکز خون در موش های دیابتی می شود. واژه های کلیدی: دیابت، بومادران، گلوکز خون، استرپتوزوتوسین